Uiteraard ben ik even naar de rivier gelopen.
Daar waar vroeger tientallen sleepschepen lagen te wachten om naar boven ,of naar een haven te worden gesleept was het een treurige dooie boel.
Geen stoomfluiten of scheepshoorns geen gerammel met de bel,geen brullende motoren geen parlevinkers geen schippers die met hun vlet naar de wal wrikten , op weg naar de telefoon en dus ook geen gerammel meer van kettingen van schepen die hun ankers uitwerpen.
Alleen de grote stuurhut van een zee schip op de wal ,waar ik voorbij varend met verbazing naar keek en mij afvroeg,staat hij er nou nog…..?
Het gevaarte zal waarschijnlijk nooit op een romp gemonteerd het ruime sop kiezen ,want het lijkt op een kantoor of woning van de Firma Eerland.
Het zag er allemaal ,met een beetje mist er bij maar triest uit.
Foto’s en tekst Fred Trooster.
